Ik heb niks met de Ikea. Te groot. Te massaal. Allemaal te.
Evelien en Tobias niet. Evelien kan er haar hart op. En Tobias gaat voor het broodje hotdog.
“Laten we een broodje hotdog bij de Ikea gaan eten” zegt een razend enthousiaste puber. Mét hersenstamkanker. Dat laatste vergeet ik af en toe als ik z’n opmars van de laatste dagen zie.
Het enthousiasme spat er werkelijk waar van af.
“Ga maar even met mama” probeer ik nog.
“Echt? Ga je niet mee?” zegt Evelien.
“Mwoa…. ik heb nog wel wat dingetjes die ik wil doen.”
Ik heb ook zeker nog wel wat dingen, maar eigenlijk twijfel ik. Want het geluk dat ik in Ikea ga zien, daar verheug ik me op. Niet de winkel hè. Maar bij het uitgiftepunt van de broodjes hotdog.
Ik ga mee.
Loop door de winkel.
Schoorvoetend.
Daarna komt het hoogtepunt.
De bestelling van een aantal broodjes hotdogs.
Hap.
Slik.
Weg.
Met smaak.
Een half broodje hotdog.
En iemand die straalt.
Mijn dag is vòòr 12.14 uur al meer dan goed. In de Ikea.
Wie had dat gedacht.
#tobias
#comeon
#positive
#ikea