Bonusdag #100 Honderd

special edition

De dag waarvan we wisten dat ie komen ging.

Wat een prestatie. Superlatieven schieten te kort.
Honderd.
Honderd.
Honderd.

Honderd dagen geleden namen we afscheid. Verdriet. Intens verdriet.
Het leven gleed weg.
De brand leek eruit.
Het was gebeurd.
Afscheid.

De dag vloeide voorbij. Het werd avond. En nacht.

De ogen gingen open. Bonusdag 1 begon. Het geluk was niet te beschrijven. Want alles begint met een eerste keer. Een 1.

Eén werd twee.

Twee werd een drie.

Een verjaardag. Met heel veel kaartjes.

Een eerste lachje.

Opkrabbelen. Vast houden. Sterker worden. Veel sterker worden.

Een belletje met het UMCG. Waar gelijk een nieuw behandelplan werd gemaakt.

Op 5 december kwam het beste Sinterklaascadeau ever. De start van een nieuw behandelingstraject.
De bonusdagen werden moeiteloos aan een geregen.

Naar huis met de feestdagen. En een geweldig pleinfeest. En vuurwerk.

De laatste bestralingen. En dan op naar huis. Maar dan ook écht naar huis.
De dag dat ie thuis kwam ging ie ook weer.
Longontsteking.
Een fikse.
Ook dit keer werd het spannend. Retespannend.

Opkrabbelen.
Vast houden.
Sterker worden.
Veel sterker worden.

Uiteindelijk weer naar huis. Home sweet home.
Daar waar samen het grootste geluk is.

Druk met revalideren. Elke dag naar buiten. Lachen, gieren, brullen. Elke dag met zorg eten. Verse lintpasta carbonata. Mmmmmmm. Vrienden op bezoek.

Afbouwen van de medicatie. Heel hard vooruit gaan. Zonder het altijd goed door te hebben. Fysio en zelf heel hard oefenen.

En toch ook weer die long. Tijdens een gesprekje in Groningen, leek het hartstikke goed. Maar toch voor de zekerheid een foto van de longen. Klaplong.
Operatietafel.
Drain.
En de volgende dag terug naar huis. Home sweet home.

Deze week toch twee keer naar het ziekenhuis. Benauwd. Die long.

Vrijdag toch weer opgenomen. Niet leuk.

Maar dag 100 gaat gehaald worden. De dag waarvan we wisten dat ie komen zou.

Zo’n dag. Zo’n bijzondere dag

❤

#tobias
#comeon
#positive
#100