Bonusdag #172 Zulf

Zwemmen, de eerste keer begon op de kant. Op 19 februari. Er was spanning. Vele vraagtekens.
De daarop volgende keer was het raak. Lopen. Trainen. Proberen.

“Wat in het water kan, kan ook op het land” moet Tobias gedacht hebben.

Samen met de fysio wordt er wekelijks hard gewerkt. Hij verbaasd zichzelf. Ons. En de fysiotherapeut.

En met een ongelofelijke portie doorzettingsvermogen doet hij de oefeningen. Geregeld doet hij ons versteld staan. Ook die ene keer. Een week of wat geleden.
De fysio was klaar. Nauwelijks z’n hielen gelicht. Stapt op de fiets. Ik kijk naar Tobias.
Hij; “m’n vingers van de rechterhand tintelen.”
Ik; “huh”.

Hij kijkt naar z’n hand. En wil het bewegen. Eerst beweegt links. En dan in eens rechts. Uit het niets.
Het beweegt. Een klein beetje. Maar het beweegt.

Hetzelfde met lopen. Eerst van zitten naar stand. Staan blijven. Één pas zetten. Stapje voor stapje.
Hoe maakt niet uit. Met ondersteuning. En dan oefenen.

Vandaag kwam meneer de trap af in z’n lift.
Hij; “zet de rolstoel daar maar even neer, let op. Ik wil het even zelf doen.”
Ik; “ik help je niet, maar blijf er bij.”
Hij; “maar niet helpen…”

Nou ja. Hij deed ons vandaag weer verbazen.

Zulf (Gronings voor zelf)

#tobias
#comeon
#positive
#zulf