Bonusdag #159 Wat niet kan

Het is vakantie.
En er is rust bij ons.
Dat is een gelukszalig gevoel.
Zondag belde Tobias naar mijn broer.
Logeerfeestje? Zoals alle vakanties gebeurde.
Neef slaapt bij ons. N❤❤vie slaapt in Almere.

Op zaterdag 21 april werd het team van Tobias volleybalkampioen. Daar kwam pers op af. Onder andere de Telegraaf. Of ik een interview wilde geven. “Tuurlijk.”
De eerste vraag van de jeugdige reporter was “wat kan Tobias allemaal niet meer?”
Yooooooooo waddedatnou? Het was een vraagstelling van het-half-lege-glas. En het was een vraagstelling van lik-me-vestje.
“We gaan het hebben over wat ie allemaal wel kan” zei ik. “Dat lijkt me makkelijker en dat past beter bij ons.”
Het was vervolgens een prettig interview om te geven.

Later dacht ik, zullen mensen nu willen weten wat je niet kan of wat je wel kan….

Gisterenavond lukte het allemaal niet meer.
Moe.
Verdrietig.
Huilen.
Hij wist niet meer waar die het zoeken moest.
De filmavond viel in duigen. De colafles bleef dicht en de chipszak onaangeroerd.
Na een goede nacht merk ik nog vermoeidheid. Hij ligt in z’n bed.
Maar samen gamen ze. Sinds gisteren staat de PlayStation beneden. Dat gaat hem bijzonder handig af. “En” zo zegt ie zelf “is het goed voor mijn rechterhand, die train ik dan.”
Een grote grijns komt er op z’n gezicht.

Ja precies, de ouderwetse gezelligheid van het logeerpartijtje is helemaal terug.
Anders dan anders, maar we doen wat wel kan en niet anders.

#tobias
#comeon
#positive
#watwelkan
❤