‘Kom pap, we moeten vandaag ècht….’
Oef. De Efteling. Achtbanen en ik moest er aan geloven. Er was geen ontsnappen aan. Maar volgens Noovie was het juist super leuk.
Ik denk dat je het wel herkent….. frisse tegenzin, iets minder spraakzaam en het idee hebbende dat je niet de juiste keuze maakt.
Maar er was ook geen weg terug. Ik wist ook dat ik Noovie d’r een ongelofelijk plezier mee zou doen. Het kan haar niet gek genoeg. Niet hard genoeg. Niet spannend genoeg.
Ja…… en dan komt er een moment dat je in moet stappen, en niet meer terug gaat. Mien god. Die snelheid. Die geluiden. Die hoogte waarna je vervolgens naar beneden suist met 75 kilometer per uur. Pffff. Maar zij niet. Praten. Wapperende haren. Armen omhoog voor de foto. En gieren van het lachen (als ze naar mij kijkt).
Gelukkig duurt zo’n dollemansrit niet lang. Max. twee minuten. Met een zweetaanval van de spanning loop ik uiterst gelukkig mijn vrijheid tegemoet. Mijn dag was klaar. Terwijl Noovie gelijk nog een keertje wilde…
Mijn andere rollercoaster is gestart ergens eind oktober. Ook in volle vaart. Maar momenteel geniet ik van de dollemansrit.
Misschien geniet ik er wel net zo van, als Noovie van d’r rollercoaster.
#tobias
#comeon
#positive
#rollercoaster