Bonusdag #189 Capiche

Gisteren werd ik vrienden op Facebook met Henriette Weersing. Volleybal-icoon. Én Winschoten. Het bleek een gouden combi te zijn om te connecten.

Tobias zat naast me. Op dat moment lees ik een reactie van haar.
Het bericht? Dat Tobias ook bekendheid geniet onder de Nederlanders is Italië.
Kijk….. dat is mooi en bijzonder om te lezen.

Italië is het land waar Tobias graag zou willen volleyballen. Later. Maar die droom heeft ie laten varen.

Omdat hij naast me zat, las ik het bericht je voor. En zeg; “je bent beroemd in Italië.”
Toen gebeurde er iets bijzonders. Hij wist van blijdschap niet hoe hij moest reageren. Hij lachtte het uit en tegelijkertijd leek het ook of hij in ijskoud water sprong. Enthousiasme? In de meest pure vorm. Grote ogen, hij sloeg met z’n hand op de leuning van de rolstoel, kraamde van alles uit en riep Evelien.
Hij; “ik ben bekend in Italië….” en met een knipoog van jou daar naar mij.
Ik; “tutti bene. Lagomaggiorre. Prego. Mi baggio. Cappuccino…..” En ga zo maar door.
Vol bewondering keek hij mij aan. “Kan jij Italiaans…?”
“Si” zei ik overtuigend. “Jaren lang gewerkt op het drukste terras van Rome… en zo leer je de taal machtig snel.” Nu sloeg m’n fantasie op hol, maar hij geloofde me.

Even later toen zijn euforie wat getemperd was.
“Hazes heeft toch ook een liedje in het Italiaans? Wil je hem eens opzoeken pap?”
“Tuulk miejonge.”

Ik zoek het liedje op. Gebiologeerd kijkt ie naar het jaren 80 kapsel van de zanger. Halverwege zegt ie; “wat zingen ze eigenlijk?”
Ik; “Ja hoe moet ik dat weten…?”

“Jij kan echt geen Italiaans, capiche!”

😂

#tobias
#comeon
#positive
#capiche