Vandaag was het er niet. Het ritme. Het ging niet.
Dus terugschakelen.
De reden is niet moeilijk te raden… twee intensieve dagen is te veel.
Geeft niet. Maar dan het programma omgooien.
Ik ging een rondje hardlopen. Warmste moment van de dag. Voor me liep een man van middelbare leeftijd. Loopstijl? Diesel. Als die de spreekwoordelijke motor warm heeft loopt ie 25 km. Ook met deze temperaturen.
Ik ging niet aanhaken. Daarmee zou ik mezelf geen plezier doen. Sterker nog ik zou me helemaal opblazen.
Ik koos m’n eigen ritme. Wat lekker liep. Niet te hard. Niet te zacht. Voldoende rust. En zo goed mogelijk.
Het is wonderlijk hoe lekker ik eigenlijk na kan denken tijdens het lopen. Ingewikkelde dingen lijken makkelijker opgelost te kunnen worden. Als een soort zeef. Het fijne zand valt er door. De kiezels blijven.
Om weer in het ritme te komen moet t even mee zitten.
Je herkent het wel. Je rijdt ergens naar toe, en alle stoplichten zitten mee.
Persoonlijk kan mijn dag dan al niet meer stuk.
Of je haalt op t nippertje de boot naar Vlieland, terwijl je dacht dat het noooooooit meer zou halen.
Dan zit ‘t ergens mee.
Dat is bij Tobias ook zo. Het beste wat kan gebeuren is gewoon goed slapen. De hele nacht. En morgen weer aanhaken. Dat gaan we proberen. Ergens moet het even meezitten…. dat zou hem gewoon helpen. Enorm helpen.
Fijne avond. Op ‘t ritme.
#tobias
#comeon
#positive
#ritme