Hij met een zachte stem; “het ging beter dan gisteren. En gisteren ging beter dan eergisteren.”
Ik; “mooi dat je dat zegt. Zo zie ik het ook.”
Vandaag maakte hij gewoon ook mooie stappen. Even naar buiten. En er vervolgens achterkomen dat het eigenlijk nog niet gaat. Of meer lachen dan gisteren. Hij dronk meer dan een liter. En liet doorschemeren dat als de sonde er uit gaat dat wat hem betreft de bbq wel aan kan….
Hij ergert zich ook meer. Omdat wij niet kunnen verstaan wat hij zegt. De frustratie is van z’n hoofd te lezen… en wij snappen het niet. Wild slaat ie met z’n linkerhand. Of om Noovie die net iets langer op de telefoon van Evelien zit dan was afgesproken.
Hij; “pap…. afspraak is afspraak.”
Ik; “klopt, maar als ik jou was zou ik niet op de stoel van controleur gaan zitten.”
Geërgerd kijkt hij mij aan. Het speelveld is even heel klein. Je gaat je aan alles irriteren.
Vandaag was de huisarts er ook. We hebben afgesproken dat ze gewoon even binnenkomen, kijken, metinkie verrichten en weer gaan.
Preventief wordt er antibiotica voorgeschreven. Voor de long. Die long die er in januari, februari en deels in maart voor zorgde dat z’n ontwikkeling anders ging.
Nou dát gedonder kunnen we er echt niet bij hebben. Maar denk maar na, lage weerstand en een long die een aantal maanden helemaal meleur was. Een logische optelsom. Antibiotica dus.
Goed plan vonden wij.
Slecht plan vond hij #nietleuk
Aan het einde van de dag was het meer dan mooi geweest. Moe. Niet meer weten hoe hij moest liggen. En geen zin meer in niks. En die zus die radslagend door de kamer gaat.
Tijd om naar bed te gaan.
Heel goed gedaan vandaag, grote vriend. Goed slapen.
Daarna weer verder.
#tobias
#comeon
#positive
#verder