Bonusdag #238 Spugen

Bah. Ik vind het verschrikkelijk. Het spugen van To.
Ik heb dan zó met hem te doen.

Vandaag was er eigelijk niet heel veel aan de hand. Bezoek van opa en oma. Lunchen. Tussen de middag op bed.

Ik sliep snel. Hij ook. We deden vandaag inclusief. Inclusief dreamchallenge.

“Ik over jou, jij over mij.” Zei ik.

We hadden niet lang geslapen. Ik was er wel klaar mee, hij wilde nog even blijven liggen.
Is goed.

“Ik ben boven.” Zei ik.
Even voor mezelf letters en zo maken.

Op een gegeven moment hoor ik… “papa papa”
“Ik kom d’r aan.”
Nog een keer “papa papa”.

Nog een paar lijnen op papier en dan naar Tobias.

Daar lag ‘ie. Hulpeloos.
In z’n braak.
Lijkbleek.

Allemachtig.

Wat ‘n verschrikkelijk beeld.

Hij was rustig.
Niet geschrokken.
Hij had niks ingeslikt (das gevaarlijk met een slechte long). Hij had zich gered.

Ik was geschrokken en kon m’n haren we uit m’n kop trekken.

Een lekkere douche. Even opfrissen.
En dan naar beneden. Hij was zo slap als een vaatdoekje.

Hij sliep van 17.00 tot 19.00 uur. Tijdens de bbq.

Tegen zevenen werd ‘ie wakker. Rustig wakker.

“Ik lust wel ‘n speklapje” zei hij zacht. “En wat drinken…”

“Tuurlijk miejonge. Doen we.”

Ik bleef in de buurt. Alleen was ‘ie niet meer. Al was het maar voor m’n eigen gevoel.

Morgen gewoon weer verder.

#tobias
#comeon
#positive
#spugen