Bonusdag #42 Het straatje van geluk

Het was behoorlijk lijstjes maken.
* laatste avondeten
* laatste douche
* laatste keer in slaap vallen
* laatste keer met mij mee eten

Gisterenavond was t wel een beetje een bonteavond gevoel. Onze laatste avond was net als vroeger tijdens bij het schoolreisje..

Zo ruimden we ook het eetkastje op.
Ik zette alles op n rij. Chips, chocolade, een appel, muesli, m&m’s, 3 zakjes mayonaise, een aangebroken zak drop, een dichte zak drop, muntthee, een bak haribo snoep, pakje chocomel, een colaatje, 3 zakjes ketchup, 3 kuipjes honing (voor de heerlijke muntthee). En een doos bonbons.

We noemden die rij met lekkere dingen het straatje van geluk.
Je moest z’n ogen zien.
Wat een verheerlijking.

Als een volleerd ober uit de Liberije vroeg ik; meneer wat had u gewenst willen hebben?
Zijn lach kon hij niet in houden. Schaterlachen.
Hij koos de chips en m&m’s.
Ik; “uitstekende keuze meneer. Had u er ook wat drinken bij willen hebben?”
Hij; “dat colaatje daar.”
Hij wees met z’n vinger naar het oldschool cola flesje.
“Ohhhhh” zei ik “dat is een bijzonder authentieke. Nostalgisch in de glazen fles.”

Even later.
Ik vraag aan hem of alles naar wens is…
Hij straalt, hij geniet, hij ligt te schuddebuiken van het lachen.
Met zijn wijsvinger op t puntje van de duim geeft hij feilloos aan dat hem deze situatie zeer bevalt.
“Perfect” buldert hij van lachen.
Tranen rollen over onze wangen van het lachen.

Omdat het grappig is, maar vooral ook omdat de bonteavond altijd de leukste avond van de week was.. al was het alleen al omdat je de volgende dag gewoon weer naar huis ging.

Jonks!
We komen d’r vandaag aan.
Zwolle here we come.
Op huuuuuus an.

Wat een geluk. Wat een held. Wat een liefde.

#tobias
#comeon
#positive
#bonteavond

Ps. Bestraling om 13.30 uur.
Afrondend gesprek 13.45 uur
Ambulance 15.30 uur