Eigenlijk kies ik altijd een klein moment van de dag. Een voorval. Een zin. Een gebeurtenis. Nooit iets technisch. Of iets te medisch. Of iets groots. Óf iets wat ik zelf niet snap.
Vandaag iets anders.
Vandaag kreeg ik een mooie vraag; “Reitse… hoe is het nu echt met Tobias? Ik lees mooie berichten, maar hoe is het met hem?”
Kijk dat is een goeie vraag.
Als ik terug kijk in m’n app geschiedenis betrap ik me er op dat de laatste weken er mooie en positieve berichten zijn. Nauwelijks over z’n gezondheid.
Dat komt omdat Tobias /redelijk stabiel is. En goed. Hij heeft zin in de dag en dan doen we leuke dingen. Hij is vrolijk. Heeft geen pijn. Slaapt goed. Is scherp. Geen hoofdpijn (ivm de tumor). Geniet van buiten. Geniet van z’n tuin. Geniet van de klunzigheid van Pip. Maar Pip komt nauwelijks bij To.
Hij eet wat (niet super veel). Drinkt voldoende. En we kunnen z’n ogen ‘goed’ lezen.
Af en toe spugen. En dat komt de tumor op het gedeelte zit waar het braken waar het gestuurd. Maar de hele aansturing van de rest (tot aan de rechterteen) doet het. Sterker nog het komt terug. Z’n rechter grote teen deed het in een keer weer twee weken geleden.
Het eten gaat ook niet altijd vanzelf. Afgelopen week ging het goed. Die weken ervoor minder. Die energie is noodzakelijk. Daarom hebben we daar extra aandacht voor.
Tobias is 39,4 kilo. Dat is net zoveel als november. Toen ie niet goed ging.
Zijn lichaamsopbouw is helemaal anders maar…. maar een hartritme als een Zwitsers uurwerk. Zuurstof opname door de longen? Meer dan goed.
Hij heeft een zachte stem. Je moet je inspannen om hem goed te kunnen volgen. Drukke ruimtes zijn moeilijk. Geeft niks. Als ie het een tweede keer zegt… snap ik het helemaal.
Soms moeten we temporiseren. Het kan niet anders. Het is niet als vroeger. Hij is ècht hartstikke ziek. Daarom rust. Hoe meer rust na drukke dagen, hoe beter.
Maar nu het belangrijkste. Z’n mind loopt voorop. Die is namelijk ijzer- en ijzersterk. Vanaf het begin sta ik daar van te kijken. Rekenen vindt ie geweldig. En plannen? Die heeft ie volop. Maar dan ook écht volop. En hij geeft heel heel duidelijk aan wat wel en wat niet. Herinneringen zijn er altijd en overal. Hersenscherpte. Pure hersenscherpte.
In één de hashtags van de bonusdagen staat altijd positive.
Dat is hij namelijk. En wij. Daardoor leeft ie langer. En bereikt ie meer.
En soms verdriet. En wij ook. Niet vaak. En trouwens… verdriet mag hè. Dan hebben we het er over. En dat is dan heel goed.
Zoals ie vandaag was, was het fantastisch. Hopelijk doet ie dat morgen weer. Zo. Op de manier. Het was namelijk vandaag weer een feest.
Elke dag dat ie er nu bij is wordt onze wereld een stukje mooier.
Al tweehonderdzeventien dagen lang.
En morgen gaan we verder. Zo goed mogelijk stapje voor stapje. Niks geks aan. Dat kan Tobias. Dat kunnen wij. En dat kan jij ook.
Dan ga je ver komen.
Slaap wel lieve vrienden en vriendinnen. Op naar morgen.
#tobias
#comeon
#positive
#hoe