Bonusdag #219 Pringlesbus

Het is vandaag een bijzondere dag. 14 jaar geleden gaven Evelien en ik elkaar het ja-woord. Het is een moment. Maar veel meer dan dat. Het is liefde. Het is samen. Het is zuiver. En het is goed. En nu zeker. Omdat het leven na 02-07-2004 er nou eenmaal mooi heeft uitgezien. Twee pracht kinderen. Een gelukkig samenzijn.
Mooi werk beide.

En daar genieten we van. Met de hoofdletter G.

Evelien houdt van een plukboeket. Het liefst zo van het veld. Daar ik bloemtechnisch niet al te best ben, ga ik naar een bloemist. Het Swolsch Bloemenhuys. Van Jolanda. Bij ons twee straten verder op. De hardwerkende middenstand. En die mensen steunen we graag.

We gaan naar binnen.
“Haaa Tobias!” zegt ze.
“Hallo.” terwijl hij straalt.
“Hoe is het Tobias? En wat zie je er goed uit.”

Ik ben figurant in deze setting. Ik mag zijn ‘waggie’ (rolstoel) duwen. Met verve. Met trots.

Met zijn zachte stem heeft ie alle aandacht van haar. Jolanda doet alles wat in haar mars om hem te volgen. Dat is ingewikkeld, omdat ze het niet gewend is.

Ik mag als duwer nu ook fungeren als luidspreker. Er ontvouwt zich een mooi gesprek.

Tobias; “ik mag binnenkort bij de jumbo alle statiegeld bonnetjes hebben.” En hij hapt naar een beetje lucht. “Mijn mama heeft gevraagd of wij ook het goede doel mogen zijn.”

En dat mocht dus.

Jolanda: “weet je Tobias? Je mag ook hier een bakje neerzetten waar mensen geld in kunnen doen.”
Dat hoef je maar één keer tegen hem te zeggen?
Hij; “wat voor bakje moet dat zijn?”
Zij; “een bakje met een deksel is al goed.”
Hij: “dan doe ik een grote bak met een deksel. Is een pringles bus ook goed?”
Zij: “ja. Maar misschien niet zo gezond. Een groenteblik zou ook wel kunnen. Want groenten zijn gezonder.”
Hij: “nou chips worden van aardappels gemaakt.”

Jolanda kijkt.
Knikt.
En lacht hard.

Die scherpte. Die hersenscherpte maakt mij zo bijzonder gelukkig.

Wij krijgen de bloemen mee. Een plukboekent. Precies zoals Evelien het zo mooi vindt.

#tobias
#comeon
#positive
#pringlesbus