Bonusdag #245 November

Morfinepomp.
Medische zorg bij ons thuis. Staren.
Zijn mimiek verdwijnt.
Hij heeft nekpijn.
Z’n ademhaling gaat langzamer. Slapen doet hij veel.
Z’n zachte en mooie stem verdwijnt.
Dunner wordt ‘ie.
En vanwege de hoofdpijn wordt de medicatie opgehoogd.
Onrustig is ‘ie niet.
Maar Tobias gaat hard achteruit.

Er zijn veel parallellen met november 2017. Het bezoek dat we krijgen ziet hij, maar veel kan hij niet meer toevoegen. Hij vangt alles op, maar kan niet ècht meer mee doen.

Daar waar hij gisteren nog de informatie over de bloedmaan opzoog, was vandaag de interesse verdwenen. Dat ging zo;
Ik; “Zeg lieverd, zal ik je de foto’s van de mooie bloedmaan van gisteren laten zien?”
In slowmotion draait hij zich naar mij toe. Tuit z’n lippen. Sluit z’n ogen. En vastberaden schudt hij langzaam van nee.
Alsof hij zegt; het is genoeg geweest. Doe geen moeite. Het ritme is er uit.

Het lijkt er op dat ‘ie voor de tweede keer de nevel in stapt. Naar het einde gaat.
In bonusdag #200 beschreef ik dat hij weer omkeerde.
We blijven rustig kijken wat er gaat gebeuren. Houden hem vast. En laten hem gaan.

#tobias
#hersenstamkanker
#held
#november