Bonusdag #90 Guess who’s back

Hopsakee! Guess who’s back…

Yoooooooooo we zijn weer zu hause
Banks!

Om half zeven lag hij weer lekker thuis in z’n eigen bed. Duim omhoog.
Onze eigen Koning terugkomen.
Tot nu toe altijd terugkomen.

Toen ik vanmiddag in het ziekenhuis op’n kamer kwam lag ie d’r maar rustig bij.
Vanmiddag vroeg de longarts (leuke arts!) of hij wel naar huis wilde?
“Ja” zei ze “waarom zou je blijven…?”

Hahahahah je moest hem zien. Als de opperdirecteur regelde hij dat z’n tas werd ingepakt en alles werd klaargemaakt voor de terugrit. De auto was zojuist volgeladen met spullen omdat het toch vakantie is én we er van uit waren gegaan dat ie nog wel even moest blijven.

Niks van dit alles.
Inpakken en wegwezen is het motto.
Hoe eerder hoe beter.

SUBITO!

Maar niet iedereen kon mee terug. Zo vol zat de auto.
Ik: “Tobias wie moet er met jou mee?”
Hij keek me verliefd aan; “jij.”
Ik met een grote grijns: “nou meiden jullie gaan met de trein…..”
Zij: “geen probleem.”

Zelf zag ik m’n kansen groeien om samen met hem naar de wedstrijd van vanavond te gaan. Voor de play offs. Zwolle – Lycurgus. Voor ons een speciale wedstrijd. Een hele speciale.

Ik reed met een overvolle auto zo hard mogelijk terug. Wat is ik blij. Hij lag naast me en hij genoot. Linker rijhelft. In de verte zie ik een gesponsord autootje.
Blauw en wit. Ik lees als we snel naderen, Ambiant. Lycurgus…
Hoe kunnen ze die grote spelers zo’n kleine autootje geven dacht ik.

Ik wil niets liever dan gewoon keihard naar huis. En dat doen we dus ook.

“Heb jij zin om naar de wedstrijd vanavond te gaan?” vraag ik.
“Misschien” zegt hij.

“We kijken wel.”

Eenmaal thuis, vindt hij het meer dan prima.
Rust. Dat is verreweg het beste.

Die avond verloor Zwolle.
En toch had ik een euforisch gevoel.

Op de fiets terug denk ik alleen maar…. Guess who’s back.