De wedstrijd tegen Groningen met een episch randje

Het is zaterdag 22 december, iets voor vijven. Een episch potje volleybal. De wedstrijd tussen Coniche Topvolleybal Zwolle en Abiant Lycurgus staat op het punt van beginnen. Een epische wedstrijd. Met een epische loterij. Met een epische hoeveelheid mensen, voor volleybalbegrippen.

De wedstrijd eindigde in 0-3. Voor de Grunnigers. Dat schreef de pers. En dat is ook zo.

Ik schrijf m’n eigen verhaal. Omdat naast de uitslag én de vermelding dat de wedstrijd voor de Tobias Sybesma Foundation was, er fantastische dingen gebeuren.

Ook

Het is namelijk afgeladen vol. Ouderwets. Er zijn veel mensen die zitten. Die in de buurt van de bar staan. En er zitten mensen op de bovenste ring. Waaronder mijn broer, mijn schoonzus en hun drie lieve kinderen. Veel van hen waren er ook vier-en-halve-maand-geleden. Op het afscheid van Tobias. Op de warmste dag van het jaar, zevenendertig graden. Toen hingen er grote letters.
Vandaag ook.
Toen waren er spelers van Zwolle en Groningen.
En vandaag ook.

Coníche Topvolleybal Zwolle is ambassadeur van Tobias Sybesma Foundation. Wat ze doen? Ze brengen bruis. We bedenken samen plannen. En we gaan het doen. Ook vandaag. Volleyballen. Een epische loterij. Mensen samenbrengen.

Missen

Het duo Martijn en Olek verzorgen muziek en speakeren bij Lycurgus en het Nederlandse volleybalteam. Olek ken ik van de sportacademie. En Martijn uit de gloriedagen van Landstede. Een zeer bedreven en ingespeeld duo. Ik ken ze ook van vorig jaar. De wedstrijd om het landskampioenschap waar Tobias speciaal door de Grunningers voor uitgenodigd was. Martijn vestigde toen de aandacht op Tobias. En vroeg om een applaus. Die kreeg Tobias. Hij huilde. Niet vanwege alle aandacht. “Maar ik ben er straks niet meer, pap…. en ik mis jullie nu al.”
Kijk das intens, dat blijft me dus altijd bij.

Verhaal

Martijn speakert deze wedstrijd samen met Jan. De vaste speaker van Coníche. Jan speakerde tijdens de wedstrijd tussen Zwolle en Groningen vorig jaar op 16 november 2017. En hoe ik die wedstrijd aan je uit moet leggen? Pfff, ik weet het niet. Vraag Wytze Kooistra en Dennis Borst van Lycurgus. Vraag Pauline Fellinger van Dames 5 die toen aan het trainen was en even kwam kijken. Vraag Klaas Schutter, de opa van Tobias. Vraag mijn vriend Bas Hoorn, steun en toeverlaat. Vraag het mijn lieve buren. Vraag Kira Noomen, toen de manager. En vraag Jelle Hilarius. Zijn held. Iedereen zal zijn of haar verhaal vertellen. Dat was zo intens.
Terug naar Jan, Martijn en Olek. Geweldig.
En dat bedoel ik dus met mensen samenbrengen.

Tobias z’n matties

De boys uit Tobias z’n team helpen in de voorbereiding mee. Klaarzetten. Letters ophangen. Stan en Thijs doen de shirtverkoop. Joris, Rafael, Lukas en Timmie de lootjes. Samen met Gert en nog een aantal. Trouwens Timmie is niet meer zo Timmie. Dat is Tim. Vroeger net zo groot als Tobias. Samen aanjagen. Als het team even minder ging, zorgden beiden voor vuur. Vuur met hoofdletters…. Aanmoedigen. “Kom op” en “Zwooolleeee”. Het zijn z’n matties die op de 22e gewoon meehelpen. En dat voelt fantastisch. Het is dezelfde steun als 40.000 kaarten. Onvoorwaardelijke steun.

Shirts

Er zitten shirts van topspelers bij, uit de hele wereld. Wlazly van de ploeg Skra. Nou…. google maar even. Die heeft me toch spijkers in de grond kunnen timmeren met een bal. Zo hard slaat hij. Of wat dacht je van Celeste Plak. Tobias’ en mijn favoriet. Of die van Manon Flier ook favoriet. Och en wat te denken van het shirt van wereldkampioen Trentino met Maarten van Garderen. Ik kan je een epos schrijven over hoe hij reageerde op een app’je van me. Of oi oi oi het shirt van Robbert Andringa. Kars de coach van Tobias, doneert 8 (!) van zijn shirts. Van het Nederlandse team en Dynamo. En nog maar te zwijgen over Reinder. Reinder N. uit Zwolle. Vice wereld-kampioen. Tobias was fan. En vice versa.
Aan elk shirt hangt een verhaal.

Andere mega vette prijzen

Nu komen er ook mensen op de 22e, die niks met volleybal hebben. Ook daar hebben we aan gedacht. Megavette prijzen. Wat te denken van een verblijf van 1 week op Sardinië? Zelf heb ik een kunstwerk gemaakt van Tobias, in de kleuren van Coníche. Of een Michael Kors tas gesponsord door Travelbags.nl. 

“Ik kies die”

De boys zijn allang klaar met hun voorbereidingen. Ze zitten onderuit gezakt. Wachtend op mensen. Dan zegt Tim: “kun je dat schilderij van Tobias ook winnen?”
Ik: “tuurlijk.”
Hij: “dan kies ik die, wat er ook gebeurt.”
Vervolgens komt er een stroom met mensen aan, die voor de wedstrijd komen. Een stroom die we niet hadden kunnen voorzien. Er worden shirts verkocht. En heel veel lootjes.

Vooraf

Voorafgaand aan de wedstrijd vertel ik dus nog wat. Om de aandacht te vestigen op Tobias. Hersenstamkanker. Op de foundation. Ik zie allerlei mensen als ik het veld op loop. Suzanne. Monique. Heleen. Buurman Paul. Mijn moeder. Ik kijk nog een keer naar mijn meiden, Evelien en Noovie, die mij altijd steunen. Dat weet ik. En dat voel ik. Ik zie Bas en Mirella. Ik zie Geert en Kars. En dan gaan we. Het voelt als vliegen. Vertellen. Een paar minuutjes. Op de plek waar we dus vier en halve maand geleden ook stonden. Op de plek waar hij graag had willen schitteren. Centrecourt. Achter me wordt een bal keihard ingeslagen. Ik kijk om. Dennis. De Dennis. Hij, die de maandag na de wedstrijd van 16 november 2017 langs kwam. Hij, met wie de hele tijd contact is geweest. En hij die alle bonusdagen deelde.

De wedstrijd begint. Ik loop terug en ga zitten. “Ben ik wat vergeten?” vraag ik aan Bas. Hij kijkt trots. Mooi is dat hè….. als het niet goed is zegt ‘ie het. Maar als het goed is ook. Aan zijn blik zie ik voldoende.

Ik heb me gefocust op m’n praatje. Hoe het gegaan is met de loterij? Geen idee. Halverwege de wedstrijd worden de shirts in de zaal gehangen. Er hangt historie in de zaal. Geweldige momenten, gevangen in shirts. Ik ben zo trots als ik het allemaal zie.
Coniche verliest. Dat mag.

Epische prijs

Tien mensen winnen een prijs. Negen shirts en een andere prijs. En laat nou net die andere prijs een bijzondere prijs zijn. Een epische prijs. Nummer 31. Hij, die onderuit zat heeft een prijs.

Tim

In de volgorde van lootjes mag hij kiezen. Iedereen kiest een shirt. Een episch shirt.
Maar Tim kiest anders. Hij kiest Tobias. Hij kiest voor z’n maat. Voor z’n maat met wie hij vuur maakte. Vuur met hoofdletters. En da’s dus episch.

Zinnetje

Ik lig die avond in bed. Weer kan ik niet beschrijven wat er allemaal gebeurd is…. Maar er gaat één zinnetje door m’n hoofd.
“Dan kies ik die, wat er ook gebeurt.”

Tim….. dank je wel. Het was episch.

 

 

 

Ps. de mooie foto’s zijn van Christein van Hoffen. #Prachtig. Ook jij ging weer op ‘on’.