Heb jij ook een favoriet afspeellijstje?

Wat is eigenlijk jouw favoriete muziek afspeellijstje?
“Nou?”

De mijne is Morning Tea. Deze muziek kan altijd en overal.  Voor mij dan hè…
Als ik dus als eerste beneden kom, begin ik met koffie zetten voor mezelf en voor m’n meissie, laat ik de kat (geweldenaar met 40 miljoen haren) binnen en geef hem te eten, pers sinaasappels, pak de vaatwasser uit en zo kom ik in het ritme van de dag. En terwijl ik bezig ben, verslint mijn oor de liedjes en betrap ik mezelf er op, dat ik meezing.

Kijk da’s mooi hè… dat de muziek mij mee laat zingen. Das beweging.

Laat ik maar gelijk met de deur in huisvallen.

Ik kan geen Engels. Ja ik kan het wel, maar dan op mijn eigen manier. Ik zing fonetisch dus wat ik hoor. Maar ik geloof niet dat ik me daar mee verstaanbaar maak. Evelien vindt dat dus bijzonder grappig. Het voordeel aan de Engelse liedjes is dat de woorden al in goede volgorde staan.
Als ik het zelf moet doen, zing ik fonetisch-hutspot.

Afspeellijstjes-geluk.

Zo’n afspeellijstje heeft iets magisch. Vergelijk het met het zoeken naar schatten in kringloopwinkels. Of met goudzoekers. Je weet nooit wat je tegenkomt. Het kan natuurlijk helemaal niks zijn, maar je kunt gewoon ook een gigantische ‘golden-nugget’ (de gewilde goudklomp) vinden. Dat vond ik dus in het afspeellijstje Morning Tea.

Zingen helpt.

Vanaf het moment dat Tobias werd opgenomen heb ik bepaalde liedjes die in mijn hoofd mee reizen.

• Eerst was het de Dijk – Als het golft. In de vurige hoop dat het misschien fout gezien was.
• Daarna was het Ede Staal – De hoaven van Delfsiel. Over thuiskomen (14 november 2017)
• Chris Rea – Drivin’ home for Christmas (sorry, maar met z’n beiden op 24 dec. in de ambulance teruggereden worden naar huis #magic.)
• Bob Marley – three little birds. Bij het toedienen van de cannabisolie (bonusdag #136).
• Na zijn overlijden was het startnummer  van de dag (minimaal anderhalf jaar) Nina Simone, here comes the sun. Over de altijd opkomende zon. En dat er altijd een volgende komt.

Thuiskomen.

Maar sinds enige tijd (en ik weet eigenlijk niet meer precies wanneer ik dit afspeellijstje ben gaan luisteren) heb ik dus een liedje van The Wanderer. We’re all coming home. Ken je die?
Ik luister de playlist al even en het nummer trekt m’n aandacht. En hoe meer ik mee zing, hoe beter ik snap waar het liedje over gaat…. En toen ik dus op een ochtend heel vaak het nummer gehoord te hebben, valt het kwartje.
Jij bent natuurlijk hartstikke nieuwsgierig hoe de tekst gaat.
Oké… eerste zin:
I will seek and I will find.

Schiet mij dan maar lek he…. Alsof de mannen van The Wanderder het voor mij geschreven.

Volgende zin: While i’ll try to keep a steady mind 
Volgende zin: I will follow all the signs
Volgende zin: This healing takes time
Vervolgens: I will find my way back home

HA! Dat duurt even…. ik ben een bijzonder gewone jongen, kom uit Winschoten, grootheidswaanzin is mij vreemd, maar dit nummer is vast voor mij geschreven. #sure
Het kan niet anders.

Windje-mee.

En dit zing ik dus mee. Op de ochtend. Terwijl ik koffie zet. De kat eten geef. Sinaasappels pers. De vaatwasser uitpak. En mijn ritme pak.
Dit nummer is mijn windje-mee.
Voor de dag.
Voor de zoektocht naar een succesvolle behandeling voor hersenstamkanker.

En dan….. staat m’n plannenfabriek aan.

Dus komen er plannen.
Wilde plannen.
Wilde-december-plannen.
Plannen waarvan je toch denkt…… neeeee dat kan niet.

😉